Dünyada ve ülkemizde salgının kontrolden çıktığı, dünya genelinde her gün binlerce insanın hayatını kaybettiği bu günlerde, bir günlüğüne de olsa gündemi öğretmenler işgal edecek.
Geçen Mart ayında hayatımızı etkilemeye başlayan virüs, gittikçe etkisini artırıyor, problemleri büyütüyor ve kriz derinleşiyor. Her akşam aşı ve ilaç haberleriyle umutlanırken, günlük skorların yansıdığı tablo moralimizi alt üst etmeye yetiyor.
Okulların bir şekilde açık olması toplumun psikolojisi açısından önemli bir moral kaynağıdır. Hayatın nabzının attığı en önemli yer okullardır. Hayat planımızı belirleyen en öncelikli etken, okul takvimidir. İnsanımız geçen Mart ayından sonra okulların açık yada kapalı olmasına başka bir anlam yüklemeye başladı. Evde kalan çocuklarının oluşan öğrenme kayıpları bir yana, çocukların evde yaşattıkları sıkıntı en çok gündem olmuştu. Uzun tatilleri ve az çalışma saatleriyle hep gündemde olan öğretmenler, bu sefer ne kadar zor ve çalışma saatleri ile ifade edilemeyecek bir mesleği icra ettiklerini anlatma fırsatı buldular.
Öğretmenler vefalarını bu süreçte bir kez daha gösterdiler. Geçen öğretim yılında, okulların kapanmasının ardından önce uzaktan eğitimde canlı ders performanslarını artırdılar. Beraberinde vefa ekiplerinde görev aldılar. Maske ve dezenfektan ürettiler. Toplumun birleştirici, bir arada tutan harcı olduklarını bir kez daha gösterdiler. Bugünlerde binlerce öğretmen ve idareci arkadaşımız, filyasyon ekiplerinde görev yaparak önemli katkılar sunmaya devam ediyor.
Öğretmenler, her şart altında bir ülkenin umududur. En zor şartlar altında bile ülkeyi düzlüğe çıkaracak olan öğretmenlerin çabası, özverisi, başarısı ve adanmışlığı olacaktır. Bir öğretmenin bir okulu, bir mahalleyi, bir köyü, bir şehri, bir ülkeyi değiştirdiği örnekler çoktur. Bu güç, işin doğası olduğu kadar öğretmenin gücüdür. Bu yüzden eğitim tasarruf yapılacak alan değildir deriz. Bu yüzden öğretmenin maaşı, vekil maaşına eşit olmalıdır deriz.
Ülkemizde öğretmenlerin toplum nezdinde giderek değersizleşmesi, öğretmenler açısından olduğu kadar toplum açısından da en büyük tehdit ve tehlikedir. Öğretmenin toplum nezdinde aşınan imajı, ülkenin geleceğinden giden refahtır, güvenliktir, teknolojik geri kalmışlıktır. Öğretmene uygulanan şiddetin bedelini, sadece öğretmen değil, toplum da ödeyecektir.
Bugün öğretmeni toplumda tartışmaya açan en önemli unsur, sürekli gündemde tutulan, eğitimdeki başarısızlıktır. İlk bakışta bu durum son derece normalmiş gibi görünse de başarıyı etkileyen diğer birçok faktörün bedelini de öğretmen ödemektedir. Eğitimle ilgili sorumluluk üstlenen her kim varsa, eleştirisini, projelerini, hayallerini ve başarı stratejisini önce öğretmenler üzerinden kurgular. Ancak zaman ilerledikçe öğretmenler gözden düşer, gündeme gelmez, bütün planlamalar kağıt üzerinde süslü laflar olarak kalır.
Öğretmenlik Meslek Kanunu nerede kaldı? 3600 ek göstergeye ne oldu? Öğretmene şiddeti bitirecek düzenleme, kariyer sistemi, profesyonel eğitim yöneticiliği düzenlemesi… Hepsi bütün dönemlerin ilk günlerinde umutları diri tutmak için kullanılan suni gündemler olarak kalmış ve artık eskimiştir. Kimsenin umudu da kalmamıştır. Ancak öğretmeneler bütün zorluğuna rağmen sınıfa girdiğinde, kapıyı kapatıp öğrencileriyle buluştuğunda, görevini yapmaya devam ediyor ve devam edecek. Vefanız sağlam ve gününüz kutlu olsun öğretmenlerim.
Yorum Yazın