Dobra ve Seydi isimleri sizlere neler hatırlatır, bilemiyorum ama spor kamuoyu ve camiası bu iki ismi çok yakından tanır. Biri yıllardır spor camiasını yakından takip etmiş, herkesin gönlüne taht kurmuş, sayılan, sevilen, şakalara tahammüllü, sevecen yemeklerle arası çok iyi olan, çektiği fotoğraflardan kazandığı parayla ailesini geçindirmeye çalışan, çocuklarının eğitimiyle yakından ilgilenen, mükemmel bir aile reisi Ercan Pelister’in (Dobra) ölümünün üzerinden tam beş yıl geçti. Hala birçok kişi onun öldüğünü bimediği için “Dobra nerelerde onu göremiyoruz” gibi sorularla da karşılaşabiliyoruz. Benim ve ailemin onu unutması mümkün değil, her zaman, hatıralarıyla gündeme geliyor. Hanımını çocuğunu okula götürürken rastladığımda, her ne kadar görmezlikten gelmek istesem de bir kuvvet o yöne beni çekerek, hal hatır sormaya yönlendiriyor. O zaman da bir anda aklıma, gözümün önüne DOBRA geliyor. Sabahın erken saatinde çocuğunun elinden tutmuş,omzunda çocuğunun çantası, onu okula götürürken, yüzündeki mutluluğu hiç unutamıyorum. Herkes çocuklarını sever onlar için bir şeyler yapmak ister ama, DOBRA bir başkaydı. Onlar için canını vermeye hazır gibiydi ve de öyle oldu. Kız çocuğunun doğumundan sonra arka arkaya gelen sıkıntılar, onu yıprattı ve yıllardır bir türlü ortaya çıkmayan kötü hastalık bir anda onu aramızdan çekip aldı. Hepsi bir ay içinde oldu. Dev gibi bir cüsse eriyip gitti.
Evet DOBRA’yı kaybedeli tam beş yıl oldu arayanı soranı var mı? Ailesinin bir isteği olup olmadığını, çocuklarını onların eğitimini sorup soruşturmak ta herhalde “onu her seferinde çok sevdiklerini ?” ifade eden spor kamuoyunun görevi olması gerektiğini düşünüyorum.
Unutulmaması gerekenlerden birisi de Kartal İşitme Engelliler futbol kulübünün antrenörü Seydi Cebesoy. Çok genç yaşta kaybettiğimiz bu kardeşimizin başarıları anlatmakla bitmez. Tarihin de o zaman ilk kez takımına final oynatmış, Türkiye ikincisi olarak futbol sayfalarına altın harflerle ismini yazdırmıştı. Babası Fevzi Cebesoy’un da bu kulübe yaptığı muhteşem işleri unutmamak gerekiyor. Çok genç yaşta evladını kaybetmenin ne demek olduğunu ben ve benim gibiler ancak anar. Allah ona da sabırlar niyaz etsin.
Ölümünün dördüncü yılında gözümün önünden hiç gitmeyen bu kardeşimi de rahmetle anıyorum.
Onları unutmak mümkün değil, elimizden geldiği kadar onları hatırlamaya ve hatırlatmaya devam edeceğiz. Ölümlerinin yıldönümünde onları bir kez daha rahmetle anıyor, ailelerine, sevdiklerine ve spor camiasına baş sağlığı diliyorum.
Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun.
Yorum Yazın